دوگانه اخلاق و ضد اخلاق

به گزارش رسانه مرام، علی کردانی طی یادداشت واره ای به انگاره انزوای اخلاق در حوزه پرداخته است که در ادامه مطالعه می نمایید:

دو سه روزی بود به‌دلیل کسالت و ضعف جسمانی شدید در کلاس درس حاضر نشدم. وقتی به کلاس آمدم، پس از آن‌که استاد از جریان بیماری‌ام مطلع شدند، کنایه‌گویانه شروع به نصیحت و داستان‌هایی از علمای سلف کردند که آن علما با فلان احوالاتِ بیماری و مشکلات به کلاس می‌آمدند اما تو! با این‌که‌ حال جسمانی‌ام در آن چند روز بسیار ناگوار بود و نایِ قدم‌برداشتن هم نداشتم، با این توصیه روبه‌رو شدم.

چند روزی از این ماجرا گذشت، تا این‌که همان استاد دو سه روزی نیامدند و پس از چند روز که به کلاس درس آمدند، بچه‌های کلاس علت نبودن را جویا شدند و ایشان پاسخ داد؛ چند روزی کسالتی عارض شد!

اخلاق از گزینه‌هایِ روی میزی است که از سازمان روحانیت هیچ‌گاه برداشتنی نیست؛ زی‌طلبگی همان اسم‌ رمزی است که بارها و بارها از زبان مبارک علما شنیده‌ایم و همان موتور محرّکی است که مردم بسیاری با طرز تفکرهای گوناگون را به‌سوی دین‌خواهی سوق داد و همان چیزی است که در گذشته‌های میانی عملش بود و حالا فقط گفتارش.

ای کاش! توصیه‌های اخلاقی تنها در گفتارهای اخلاقی باقی می‌ماند؛ اما افسوس و صد افسوس که گفتارهای اخلاقی در دستگاه معنویت، با سرعت به‌سوی تناقض‌های اخلاقی می‌شتابد، تا آن‌جا که این دوگانه «سخن و عمل» در دید مردم و حتی طلبه‌ها نمایان است. یکی از فرآیندهای کاهشِ اخلاق‌مداری را باید در همین «تناقض‌های رفتاریِ حاضرانِ حوزوی» جست‌وجو کرد.